Historia rasy
Biała koza krótkowłosa została stworzona przez krzyżowanie domowych kóz hodowlanych, hodowanych w głębi lądu, z rasą Sani importowaną ze Szwajcarii i Niemiec w latach 1900–1930. Dlatego rasa dzisiaj należy do grupy Saanen jako rasa pochodna.
Hodowla postaci
Kozy mają średnią lub większą ramę ciała, harmonijną budowę ciała, dobrą budowę, z dość szeroką i głęboką klatką piersiową. Kończyny mocne z mocnymi stawami i dobrym chodem. Głowa jest dość długa i szeroka z przodu. Dominacja jest cechą dominującą. Do 1992 r. Dokonano ścisłej selekcji płci dla obu płci. Obecnie hodowla obejmuje osobniki rogate i rodowe. Sierść biała, krótka bez pigmentacji, szyja dość długa i wąska, w krtani przeważnie wisiorki. Gruczoł mleczny proporcjonalnie duży, smoczki średniej długości, przystosowane zarówno do doju ręcznego, jak i mechanicznego.
Charakteryzuje się średnią ramą nadwozia. Żywa waga kóz osiąga 70-90 kg, kozy 50-70 kg.
Kozy są trwałe, z dobrą zdolnością doceniania karmy.
Wydajność
Wysoka wydajność mleczna (średnia z ostatnich trzech lat wynosi 730 kg / 280 dni). Dojenie kóz 800–1000 kg mleka. Obecnie większą uwagę przywiązuje się do składników mleka, głównie białek, ich zawartość wykazuje pewną nierównowagę w przedziale 2,02–3,53%, przy średniej wynoszącej w ciągu ostatnich 3 lat 2,86%. Średnia zawartość tłuszczu wynosi 3,22%.
Inną ekonomicznie ważną cechą jest wysoka i stabilna wydajność reprodukcyjna (średnio 97% nawożenie, 176% płodność, 157% hodowla). Po umożliwieniu hodowli rogatych zwierząt częstość występowania hermafrodytów znacznie spadła (3,25%
1993 wobec 1,53% średniej w latach 2003-2005).